กริชมัสซูหรี ตอน

กริชมัสซูหรี 
ตอน   ถอดร่างเงาทางขวามือ


          ไม่เคยคิดที่จะเดินทางผ่านเลยอำเภอหาดใหญ่ สงขลา ทุกครั้งที่ผ่าน มันทรมานจิตใจตัวเอง คนที่เรารักมากและห่วงใย หลังจากจบการศึกษาคนรักของผมเป็นคนเมืองนี้ เธอเป็นสตรีปักษ์ใต้ที่เรียบร้อย ไม่หรูหรา ทำกับข้าวเก่ง การศึกษาดี แต่ด้วยผู้ใหญ่ฝ่ายผมต้องการคนในเชื้อสายเดียวกัน ไม่เหมือนกับสตรีลูกครึ่งปักษ์ใต้ ซึ่งกำลังนั่งรถยนตร์กับผม การศึกษาน้อย การบ้านการเรือนไม่เก่ง แต่สืบเชื้อสายคนไทยแท้ในกลันตันร่วมสองร้อยปีใกล้เคียงกับผม เราสองคนขับรถยนตร์ทางไกลหนึ่งพันกิโลเมตร เพื่อไปหาพ่อและแม่ ตามการวางแผนของฝ่ายหญิง เมื่อผ่านเมืองนาทวีสักพักหนึ่งใกล้จะค่ำ ขณะที่ทั้งสองกำลังดีใจใกล้จะถึงจุดหมายปลายทาง ก่อนจะขึ้นเขตเชิงเขา ผมเห็นขอนไม้ใหญ่ขวางถนนข้างหน้า จึงตัดสินใจหักพวงมาลัยรถยนตร์เบี่ยงรถเข้าขางทางขวา หลังจากนั้นก็หักพวงมาลัยรถเข้าไปอยู่บนถนนเหมือนเดิมด้วยความเร็ว โชคดีที่สมัยนั้นรถยนตร์มีวิ่งน้อยมาก หากเป็นช่วงนี้ที่มียวดยานมาก ทั้งสองคนไม่น่าจะมีชีวิตรอดเพราะการเบี่ยงขวานั้นจะถูกรถสวนไปมา ทั้งสองคนเงียบสนิท ผมได้ภาวนาตั้งแต่ต้นก่อนออกเดินทางไว้ว่า ดวงวิญญาณ บรรพบุรุษเมืองปักษ์ใต้ของผมเมื่อสองร้อยปีที่แล้ว ช่วยคุ้มครอง 
          การเดินทางด้วยรถยนตร์มาปักษ์ใต้ ระหว่างผมซึ่งเคยเรียนที่นี่ กับผู้หญิงที่ไม่ค่อยจะมาอยู่ที่นี้ เธอเรียนอนุบาลที่กรุงเทพฯจนถึงเติบใหญ่เพราะดินแดนแห่งนี้เต็มไปด้วยปัญหา พี่ๆของเธอทุกคนที่ต้องมาอยู่ที่กรุงเทพฯตั้งแต่เด็กเช่นกัน มีญาติผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงหลายคนทำงานที่ส่วนกลางในกรุงเทพฯต้องการให้ผมไปทำพิธีถอดร่างเงาของผู้หญิงที่ยืนอยู่ขวามือของผม โดยที่ตัวผมไม่รู้เรื่องพีธีนี้มาก่อนหน้า ใครกันหนอที่เดินเคียงข้างผม เพื่อนๆที่ทำงานก็มักจะคิดว่าผมเดินกับภรรยา ทั้งที่ผมยังเป็นคนโสดและเดินอยู่คนเดียว  
          ค่ำของวันนั้นในปี พ.ศ.2528 ญาติของฝ่ายหญิงจำนวนมาก มารอต้อนรับด้วยความดีใจ ผสมกับความกังวลใจเมื่อได้ทราบเรื่องขอนไม้ขวางทางบนถนน ผมไม่กล้าเบี่ยงรถไปทางซ้ายเพราะช่องทางถูกเปิดกว้างมาก อาจจะเป็นกับดักหรือมีอะไรบางอย่าง สองวันต่อมาในตอนค่ำหลังจากเดินทางมาถึงดินแดนที่อดีต เป็นที่มีชื่อเสียงทางการค้ามายาวนาน มีประวัติศาสตร์ ภาษา วัฒนธรรมเป็นของตนเอง ผมถูกนำไปที่วัดซึ่งเงียบสงบ ภายในป่าลึก ยังจำได้ว่าสองค่ำคืนนั้นเข้าพบผู้รักษาศีลชื่อดังมากกว่าสี่รูป สายตาของผู้รักษาศีลแต่ละรูปมองผมไม่นาน ก็ลับตา แต่ละรูปและต่างวัดในป่าลึกกล่าวกับผู้มีอิทธิพลในกลุ่มเครือญาติฝ่ายหญิงว่าอยู่คู่กันได้ไม่มีปัญหา แผ่นดินนี้ก็ของเอง แต่โรคประจำตัวมันแก้ไขยาก ต้องใช้เวลานานและต้องแก้ไขด้วยตัวเอง  
          วันเดินทางกลับผมได้รู้เรื่องจากเจ้าอาวาสรูปหนึ่ง ท่านเดินจากวัดแต่เช้าตีห้า และยืนอยู่ข้างรถยนตร์ที่ผมเตรียมจะออกเดินทางเข้ากรุงเทพฯ  ผมตั้งใจจะไปลาหลวงตาก่อนเดินทางกลับกรุงเทพฯ แต่หลวงตาต้องลำบากมาหาผมก่อน หลวงตาบอกให้ผมทำบุญทำทาน ไม่ต้องคำนึงว่าศาสนาใด แวะข้างหน้ามีมัสยิดเก่าโบราณ คนที่ยืนอยู่ข้างขวา ข้างซ้าย จะได้สบายใจ ต้องมีสักวันหนึ่งที่ผู้หญิงทางซ้ายมือได้เห็นเงาของผู้หญิงอีกคนทางขวามือ ผมยืนงงๆอยู่พักหนึ่ง ท่านอวยพรให้เดินทางปลอดภัย ค่อยพบและคุยกันที่กรุงเทพฯ รีบเดินทางได้แล้ว
             พิธีหมั้นของผมมีสองวัน งานแต่งงานสามวัน ผมถามแม่ใหญ่ว่า ทำไมผมต้องจัดงานแบบนี้ ต้องใช้เงินมากมาย สิ้นเปลืองเกินไป คนอื่นๆไม่ทำกัน เงินที่ผมมีอยู่ถูกบังคับให้นำไปซื้อที่ดินที่สุราษฯ และรังสิต ยังต้องส่งบ้านหลังเล็กๆ ที่บางกะปิ  ผมน่าจะแต่งงานกับผู้หญิงชาวบ้านธรรมดาที่หาดใหญ่ตั้งแต่แรกหรืออยู่แบบคนโสดเหมือนพี่หลายคน พิธีหมั้นวันแรก จัดที่บ้านฝั่งธนบุรี จรัญสนิทวงศ์ เลี้ยงข้าราชการสายเครือญาติฝ่ายปักษ์ใต้และกรุงเทพฯโดยเฉพาะเจาะจง ต่างฝ่ายคุยกันดี แต่ส่วนลึกของฝ่ายกรุงเทพฯมองว่า ค่าสินสอดทองมั่นและเครื่องเพชรสูงเกินไป ถ้าผมรับราชการคงจะใช้หนี้ในอนาคตไปอีกนาน แต่ถ้าจะเอาสมบัติเก่าก็พอจะสู้ ผมตัดใจไม่นำมันออกมาใช้เด็ดขาด  พิธีหมั้นวันที่สอง จัดที่บ้านเก่าสาธรของแม่ใหญ่ เป็นงานหมั้นที่มีความหมายมาก ระหว่างเครือญาติสามฝ่ายที่ตกลงกันไว้นานแล้ว เครือญาติเชื้อสายจีนและสายปาทานที่หมายหมั่นลูกสาวไว้กับผม เธอทั้งสองได้เป็นอิสระเพราะผมได้เลือกเครือญาติสายทางไกล ผมกอดหญิงสาวสองคนเชื้อสายจีนและปาทานในวันงานเลี้ยง ทั้งสองคนเปรียบเสมือนน้องสาว เพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็กจนเติบใหญ่ พบกับผมครั้งใดก็กอดกัน มันเป็นประเพณีของบ้านหลังนี้ ทั้งสองสาวรับราชการ อนาคตไปได้ไกลแน่นอน เพราะเบื้องหลังที่บ้านมีธุรกิจเสริมเพื่อป้องกันอีกชั้นหนึ่ง ศึกสงครามระหว่างผู้ใหญ่สายกรุงเทพฯไม่ค่อยจะยินยอมหรือเลิกลาในงานหมั้นเท่าไรนัก พี่สาวของผมหลายคนรวมถึงพี่สะไภ้อยูในงานกันครบ เพราะเดาเรื่องที่จะเกิดได้ ต้องมีรายการพิเศษแน่นอน ทั้งหมดของพี่ๆคอยคุมกัน และกองหนุนช่วยคู่หมั้นสาวลูกครึ่งปักษ์ใต้จากการตำนิ เสียดสีของญาติผู้ใหญ่สองฝ่ายสองก๊กในกรุงเทพฯ หลังจากแขกในงานกลับไปแล้ว วงล้อมของพี่ๆหลายคนและพี่สะไภ้สนทนากับคู่หมั้นสาวด้วยน้ำเสียงและท่าทางเหมือนนักมวยพร้อมด้วยเสียงหัวเราะของคนทั้งกลุ่ม 
          วันรุ่งขึ้นพี่สาวเล่าให้ฟังถึงศึกรบทางปากระหว่างกลุ่มพี่ๆ กับสองก๊กสองฝ่ายเครือญาติ โดยมีคู่หมั่นสาวลูกครึ่งปักษ์ใต้เป็นคนกลาง สองฝ่ายฝั่งกรุงเทพฯกล่าวหาว่า ทางเขาขอผมไว้ตั้งแต่ยังเด็ก สามคนวิ่งเล่นน่ารัก โตขึ้นจะได้ผูกมัด ฝ่ายปักษ์ใต้เล่นของขลัง เล่นมนต์ตรา มาชุบมือเปิบ บวกกับได้ขุนศึกคอยช่วยเหลือ  กลุ่มพี่ๆตอกกลับว่า ผูกมัดไม่มีใครว่า แต่ถ้าคาดหวังรวมธุรกิจด้วย มันคงเป็นไปได้ยาก นอกจากนั้นยังมีผลประโยชน์ที่ตามมาอีกหลายทาง ต่อร้องต่อเถียงกันทั้งสามฝ่ายพักใหญ่ คู่หมั้นสาวลูกครึ่งปักษ์ใต้ยืนงงๆ ท่าทางจะไม่รู้เรื่องหรือไม่ได้เอาปากมาด้วย ผมเบื่อรำคาณ ถามพี่ๆว่าสุดท้ายใครแพ้ ใครชนะ หรือเสมอกันไป ไม่เห็นจะได้ประโยชน์อันใด เรื่องยุติอย่างไรหรือ วงล้อมพี่ๆรีบตอบทันที ถ้าหากสองคนมีลูก พี่ๆขอลูกผมเป็นลูกบุญธรรม ค่าใช้จ่ายออกให้หมด สมบัติก็ยกให้เด็กมัน สองฝ่ายสองก๊กเครือญาติกรุงเทพฯทางโน้นรีบขอลากลับ  น้องชายพี่แก้ไขตามที่พี่ๆบอกไว้ เรื่องทั้งหมดได้จบลง เด็กสาวสองคนฝ่ายทางโน้นก็อิสระ น้องชายของพี่มัวแต่รอคอยค้นหาผู้หญิงชาวบ้านที่หาดใหญ่ คนที่ถ่ายรูปวันรับปริญญา น่าจะแก่ตัวเสียก่อน ปัญหาต่างๆก็ปิดลง
          วันแรกของงานแต่งงานจัดขึ้นที่แถบถนนศรีอยุธยา มีเครือญาติทางไทยแท้ดั่งเดิมกับเครือญาติเจ้าสาวจากปักษ์ใต้ ชาวต่างประเทศนิดหน่อย เพราะงานแต่งงานวันที่สามจะเน้นเฉพาะที่ปักษ์ใต้   เท่านั้น ประเพณีที่ปักษ์ใต้เท่าที่จำได้ จะเน้นเรื่องให้ผู้เฒ่าผู้แก่ มาทำพิธี งานแต่งงานวันที่สองจัดที่โรงแรม แม่ใหญ่ขอตัวไม่ไปงาน ขออยู่บ้านเฝ้าบ้าน ผมรู้ความรู้สึกภายในจิตใจของคนแก่ดีว่าทำไมถึงไม่ไปงานแต่งของผม ผมเป็นหลานและเป็นคนเดียวที่ท่านขอจากแม่ให้เป็นลูกบุญธรรม ค่าใช้จ่ายห้าวันกับงานนี้ท่านออกให้เป็นส่วนใหญ่ สาเหตุเพราะท่านพ่ายแพ้กลุ่มพี่ๆของผม ความในใจของคนแก่อยากได้ลูกสะไภ้ฝ่ายกรุงเทพฯมากกว่า
          พี่ๆของผมดีใจ แต่ผมกับเสียใจ เพราะรู้ว่าสาเหตุที่เจาะจงต้องเป็นน้องสะไภ้ที่ควบคุมได้ ถ้ามีความรู้มากก็ย่อมจะทำให้เป็นผลเสียแก่พี่หลายคน วันที่ทำให้ผมรู้เป็นวันที่พี่สาวคนที่สามป่วยด้วยโรคมะเร็ง หลานชายซึ่งเป็นแพทย์และคณะแพทย์ที่ดูแล ได้เรียกญาติพี่น้องมาทำความเข้าใจว่า คงจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามเดือน คนป่วยก็รู้นี้เช่นกัน เมื่อมีเวลาเหลือน้อยลง พี่ทุกคนจึงได้อยู่ใกล้ชิดและบอกเรื่องบางอย่างแก่ผมว่า ด้วยหลานชายของผมห้าคนถูกเลี้ยงดูค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งของสมบัติเก่าของพ่อแม่ ลำพังเงินเดือนข้าราชการไม่เพียงพอ สามีของพี่สาวของผมแทบจะไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายใดใด เพราะเขานำไปเลี้ยงน้องๆหลายคนที่กำลังเรียน นอกจากนั้นยังได้รับการสนับสนุนจากแม่ใหญ่หรือน้าสาวคนโต สายตาของพี่หลายคนจับจ้องมองมาที่ผมคนเดียว
          ผมคุยกับพี่ๆ ตัวผมไม่เคยรู้เรื่องราวสมบัติพ่อและแม่ ผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับน้าสาวใหญ่คนโตมาตั้งแต่เล็ก ผมได้เห็นแม่ก่อนตายตอนเรียนมัธยม พี่น้องทุกคนก็อยู่ด้วย แม่บอกก่อนตายว่า อย่าได้ทะเลาะกัน พ่อแม่ก็ไม่น่าจะมีสมบัติมากมาย พ่อหาเลี้ยงชีพด้วยการรับจ้างขับรถสามล้อเครื่องอยู่ในตลาด แม่ก็เป็นแม่บ้าน เครื่องเพชร ทองคำ เงิน ที่ดิน พันธบัต อื่นๆผมก็ไม่ได้รู้เรื่อง แม้แต่สมบัติของน้าสาวใหญ่ซึ่งเป็นน้องสาวคนรองของแม่ผมยังไม่ใส่ใจ ช่วงนี้เพิ่งจะได้ทราบเรื่องจากน้าสาวใหญ่เล่าให้ผมฟัง พี่ๆทั้งสี่ห้าคนร่วมกันซื้อสมบัติเก่าของพ่อและแม่ในราคาเดิมแบบถูกๆ ถ้าหากซื้อราคาปัจจุบันคงไม่มีปัญญาแน่ ยังไม่พอใจเท่านี้ ยังลุกลามไปหาซื้อสมบัติ ที่ดิน ทองคำ พันธบัตรัฐบาลของแม่เลี้ยงหรือน้าสาวใหญ่  
          ผมพูดกับพี่ทุกคน เข้าใจว่าพี่ทุกคนรักลูก ผมก็รักหลานและเลี้ยงหลานห้าคนมาแต่เกิด ทุกคนวางแผนอะไรเพื่อจุดประสงค์อันใด ทุกคนขัดขวางคนที่ผมรักและเธอก็รักผม เพียงแค่ผู้หญิงชาวบ้านปักษ์ใต้ การศึกษาดี เก่ง ฉลาด วันข้างหน้าจะเป็นมารร้ายที่ทำลายหลายสิ่งที่พี่ทุกคนต้องการ              

ภัยในห้างสรรพสินค้า แม่บ้านซื้อของต้องระวัง

ภัยในห้างสรรพสินค้า แม่บ้านเดินห้างต้องระวัง
คนร้ายเป็นหน่วยรักษาความปลอดภัย  เมื่อสี่ปีก่อนห้างสรรพสิ้นค้าแถบพาหุรัต ยังมีผู้คนเดินแน่นขนัดภายในห้างฯต่างๆ แต่ปัจจุบันหลายห้างต้องเลิกกิจการด้วยหลายสาเหตุ ผู้คนลดน้อยลง ช่วงหลังจับจ่ายเสร็จสิ้น แม่บ้านก็มักจะรีบร้อน ไม่ได้คำนึงถึงใบเสร็จรับเงิน จ่ายเงินเสร็จไม่ต้องรับใบเสร็จก็ได้ ช่วงนั้นยังไม่มีกล้องวงจรปิดเหมือนสมัยนี้ หน่วยรักษาความปลอดภัยเรียกผู้ซื้อมา แล้วบอกว่าแม่บ้านคนนี้ขโมยของในห้าง ขอเชิญตัวไปสอบปากคำ แม่บ้านดังกล่าวยืนยันว่าได้ให้เงินไปเรียบร้อยแล้ว จะมาอ้างว่า ขโมยของได้อย่างไร ต้องเสียเวลาอยู่นานเพราะทางห้างอ้างว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังมา จะยอมรับหรือไม่ โชคดีของแม่บ้านที่มีสติ ให้เดินกลับไปที่คนเก็บเงิน พบคนเก็บเงินคนเดิมและคำยืนยันว่าได้เก็บเงินมาแล้วจริง ไม่ได้ขโมยของอย่างที่ถูกกล่าวหา เจ้าหน้าที่ตำรวจและหัวหน้ารักษาความปลอดภัยจึงเดินหนี
         ท่านลองคิดว่าถ้าหากหน่วยรักษาความปลอดภัยร่วมกับคนเก็บเงินเข้ากันได้ ต้องการหาผลงานเพราะว่าห้างกำลังใกล้จะปิดตัวหรือด้วยสาเหตุอื่นๆ ผู้ที่กำลังได้รับความเดือดร้อนคือใคร ผู้ซื้อต้องได้รับกรรมแน่นอน วันนี้ขอให้ท่านระมัดระวังอย่างมาก หากเผลอไม่รับใบเสร็จหรืออาจจะมีช่องว่างให้ หน่วยรักษาความปลอดภัยสร้างผลงานเพื่อต้องการต่อสัญญาจ้างกับทางห้างฯ
          บริษัทรับจ้างรักษาความปลอดภัยเริ่มเห็นช่องว่าง และกำลังหาผลงานเข้าตัวเอง วันนี้สัญญาณของการหากินของคนชั่วกำลังมาถึงแล้ว สุดท้ายนี้ขอให้พ่อบ้านแม่บ้านที่ซื้อของในห้างสรรพสินค้า เมื่อซื้อของเสร็จเรียบร้อย อย่าได้ทิ้งของที่ซื้อไว้ในรถเพื่อจะไปซื้อเพิ่มอีก ของที่ท่านซื้อไว้ครั้งแรกจะสูญหาย ท่านไม่สามารถจะเอาความ เอาเรื่องใดๆ เนื่องจากหน่วยรักษาความปลอดภัย มีผู้ปกป้องอยู่เบื้องหลัง