สตรี อยู่เป็นโสดคนเดียวจนตาย ต้องคิดใหม่ For death is straight to rethink

             สตรี อยู่เป็นโสดคนเดียวจนตาย ต้องคิดใหม่ 

                        For death is straight to rethink

หากคุณไปโรงพยาบาลตามที่แพทย์นัดสักหนึ่งเดือน สังเกตคนรอบด้าน มองไปให้ทั่ว วัยหนุ่มวัยสาวดูจะมีไม่มากนัก ถึงแม้จะมีบ้างก็ตาม แต่วัยของเขาคงจะไม่คิดอะไร รีบร้อนเพียงขอให้ได้ตรวจวินิจฉัยโรค ใบสั่งยา ภาวนาอย่าให้มีใบนัดครั้งต่อไปเป็นลาภอันประเสริฐยิ่ง ที่สะกิดใจเห็นจะเป็นคนป่วยที่ไม่มีญาติมาด้วย น่าสงสารน่าคิดอย่างมากสำหรับคนป่วยวัยชราที่มีเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลช่วยเข็นรถผู้ป่วยให้บริการ มันเป็นสภาพของโรงพยาบาลของรัฐในใจกลางเมือง เริ่มที่จะคิดถึงตัวเองที่เป็นผู้ชายวัยครึ่งชีวิตที่ต้องมาดูแลน้าสาวผู้ที่ไม่มีลูก เป็นคนโสดที่มีหลานจำนวนมากถึงยี่สิบกว่าคน เธอให้อุปการะหลานทุกคนให้มีการศึกษาที่ดี มีอาชีพที่มั่นคง เพื่อนของน้าสาวผู้วัยชราก็ไม่เคยทิ้งเพื่อนเช่นกัน เพื่อนคนใดขัดสนก็ช่วยเหลือ จนสุดท้ายเพื่อนทุกคนก็จากโลกนี้ เหลือเธอคนเดียวที่อายุยืนนานกว่าทุกคน

ปกติการเข้ารับการรักษาของเธอนั้นขึ้นอยู่กับโรงพยาบาลทีดีกว่านี้มาก แต่ด้วยระยะทางมันค่อนข้างจะมีปัญหาการจราจรที่ติดขัด ต้องใช้เวลามากเกินกำลังวัยของเธอที่จะต้องอดทน จำเป็นต้องเลือกโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด เพื่อจะได้มีเวลาพักผ่อนให้มากขึ้น สาวโสดที่มีบุตรชายบุญธรรมสองคน มีหลานชายและหลานสาวกว่ายี่สิบคน ทั้งหมดนี้มีหน้าที่การงาน กิจการ ฐานะที่ดีทุกคน บางคนก็ได้ทรัพย์สินของเธอเป็นของกำนัล วัยชราของเธอไม่สามารถเดินได้เหมือนเดิม ต้องนั่งรถเข็นผู้ป่วย ไม่มีใครรับเธอไปอุปการะ เลี้ยงดู

ชีวิตคนโสดดูจะดีสำหรับใครบางคน คนอื่นเห็นแล้วอิจฉา เดี๋ยวไปโน้นนี่ ว่างจากการงานก็ไปเที่ยว เพื่อนที่มีภาระครอบครัวก็อยากจะกลับไปเป็นคนโสดบ้าง  ขอตัดสินใจหย่าร้าง เพราะอย่างไรเสียก็ยังมีลูกเป็นเพื่อนในยามที่แก่ชรา หลายคนก็หวังพึ่งลูกบุญธรรม หากผิดพลาดจากลูกบุญธรรมก็ยังมีหลานๆอีกหลายคน  ยิ่งหนักที่สุดเห็นจะไม่คิดอะไรนอกจากคิดง่ายๆคือ ดูแลตัวเองก็ได้ไม่ต้องพึ่งใครอื่นในยามแก่ชรา  ท้ายที่สุดคงตัดสินได้ลำบากสำหรับคนโสด คงจะไม่สนับสนุนให้รีบค้นหาเพื่อนข้างกาย ยุคสมัยนี้พบกับอัตราเสี่ยงในการมีคู่ครอง หากตัดสินใจได้ว่าขอเป็นโสด จะดีหรือไม่ดี น่าจะมาทดลองมองประสบการณ์จริงในขณะนี้ มันคงจะเป็นคำตัดสินกันเองได้

    หญิงชราคนหนึ่งตอนนี้อายุก็ราว แปดสิบสี่ปีเต็ม เคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่งสมัยยังอายุ 18 ปี แต่ก็อยู่กินกับสามีมาสิบปีก็ยังไม่มีบุตร สองคนก็พยายามขอลูกของพี่น้องให้มาเป็นบุตรบุญธรรม แต่แล้วสามีก็เลิกลาอย่าร้างกันไปก่อนที่จะได้รับบุตรบุญธรรมสองคน  เธอจึงเป็นคนโสดที่ไม่เหมือนกับคนอื่นๆทั่วไป เช้าทำงานโรงงานของรัฐ ยามเย็นก็มีกิจการของตัวเอง ว่างก็ท่องเที่ยวต่างแดนด้วยเรือ และเครื่องบินในสมัยนั้น เธอคนเดียวที่ช่วยเหลือลูกของพี่สาวและน้องสาวร่วมยี่สิบคน และยังดูแลน้องสาวที่เจ็บป่วยเป็นโรคท้องมาล นอกจากนี้ยังมีภาระจากน้องเขยคนหนึ่งที่คดโกงค่ารักษาพบาลน้องสาวของเธอ

   เพื่อนของเธอที่โรงงานของรัฐในสมัยนั้น หลายคนที่เธอช่วยเหลือเกื้อกูลด้วยกำลังใจและทรัพย์สิน โดยเธอไม่เคยหวังสิ่งตอบแทนจากเพื่อนกลับมา บุตรและธิดาของเพื่อนหลายคนยังแวะมาเยี่ยมเยือนอยู่เสมอ ถึงแม้เพื่อนของเธอทั้งหมดจะจบชีวิตไปแล้วก็ตาม หญิงสาววัยชราตอนนี้เป็นคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ หลานของเธอรู้ดีว่า เพื่อนๆของน้าสาวสิ้นชีวิตกันหมด หลานๆหลายคนของเธอก็สิ้นชีวิตก่อนหน้าก็หลายคน น่าจะเป็นบุญที่สะสมจากการให้ ทำให้เธออายุยืน

วัยเกษียณของสาวโสดอายุหกสิบปีในยุคสมัยนั้น เงินที่ได้จากโรงงานของรัฐก็ดูมากมาย เพราะเธอเข้าทำงานตั้งแต่อายุสิบสามปี ยังมีทรัพย์สิน กิจการธุรกิจที่ทำหลังเลิกงาน ที่น่าตกใจกับการตัดสินใจยุติกิจกรรมทุกอย่าง นอกจากนี้ยังไถ่โอนกิจการให้น้องสาวของเธอทำธุรกิจต่อจากเธอ เงิน ทอง ทรัพย์สินยกให้หลานๆและเพื่อนฝูง คำพูดของสาวโสดวัยนี้คือ ขอตั้งจิตใจให้กับศาสนาอย่างเดียว

หลังจากอายุ แปดสิบสี่ปีแล้วต้องนั่งรถเข็น กำลังมือก็ยังดีอยู่ ที่พักอาศัยถูกตระเตรียมไว้สำหรับคนพิการ ที่สำคัญค่าผ้าอ้อมคนชรา เดือนละสามพันบาท ข้าวของเครื่องใช้ จับจ่ายในย่านใจกลางเมืองที่สุดแสนแพงกว่าพื้นที่นอกเมือง ทีต้องลำบาก หญิงชราวัยนี้รับประทานอาหารทุกสี่ชั่วโมง อันด้วยโรคที่โหมกระหน่ำในชีวิตบั้นปลายของคนโสดวัยชรา มีหลานๆมาเยี่ยมในวันสุดสัปดาห์ แต่ไม่มีใครรับหญิงโสดชราไปเลี้ยงดู

ที่แสนจะน่ารำคาญยิ่งนัก เมื่อเรียกแท๊กซี่ในย่านใจกลางเมืองไปโรงพยาบาล ไม่มีแท๊กซี่ใจดีคิดจะรับสาวโสดชราขึ้นรถเพราะกว่าจะได้ก้าวขาขึ้นรถนั้นใช้เวลานาน รถที่อยู่ข้างหลังจะบีบแตรไล่หลัง เคยประสบกับเหตการณ์จริง แม้แต่รถมอเตอร์ไซที่มีคนขับเป็นหนุ่มสาววัยรุ่นยังต่อว่า ต่อขานว่า ชักช้าร่ำไร

ในระหว่างที่รอคอยการเรียกของแพทย์เจ้าของคนไข้ ใช้เวลาไม่น้อยกว่าสามชั่วโมงอย่างต่ำ สายตาของผมผู้เป็นหลาน เห็นผู้ป่วยเด็กวัยรุ่นเสียบหูฟังโทรศัพท์ แต่ผมกลับคิดถึงตัวเอง วัยรุ่นคงยังไม่มีความคิดถึงอนาคต วันนี้ผมเข็นรถผู้ป่วยให้สาวโสดวัยชรา แต่วันข้างหน้านั้น แน่นอนไม่มีใครจะมาช่วยผมเข็นรถผู้ป่วยซึ่งผมเป็นผู้ป่วยวัยชราโสด เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลที่คอยเข็นรถผู้ป่วยด้วยจิตใจที่เอื้ออารี คงจะไม่มีให้ผมได้เห็นอีกแล้ว คาดเดาว่า หุ่นยนตร์จะทำหน้าที่แทน หรืออาจจะใช้รถเข็นไฟฟ้าบังคับวิทยุคลื่น สั่งการผ่านจอภาพในห้องควบคุมของโรงพยาบาล

สายตามองไปที่ห้องจ่ายยาของโรงพยาบาล ยุคสมัยนี้มีเจ้าหน้าที่ในห้องยาจำนวนมาก มีจิตใจที่ตั้งสติอยู่ตลอดเวลาทำงาน เพราะยารักษาถือเป็นเรื่องสำคัญด่านสุดท้าย เห็นบ่อยครั้งที่เจ้าหน้าที่เดินชนกันภายในห้อง ด้วยความรีบเร่งจากการค้นหายาที่ต้องการ ไม่มีใครกล่าวคำขอโทษ  มันกับกลายเป็นเรื่องปกติ แต่ละวันต้องพบลักษณะการเดินชนเพื่อค้นหายาตามใบสั่งแพทย์ ทดลองนึกภาพผู้ป่วยวันหนึ่งจำนวนหนึ่งแสนคนอย่างต่ำ  วันทีผมเป็นคนป่วยในวัยชรา คงจะไม่ได้เห็นภาพนี้อีก อาจจะมีเครื่องจักรขนาดเล็ก สั่งการ ยืนส่งยาให้กับมือ มีเสียงพูด แจ้งกำกับ ทบทวน ข้อปฏิบัติการใช้ยา  

  http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=cg5RO8Qv6mc

 คนโสดต้องคิดใหม่

ความรู้สึกในใจของคนที่โสด เมื่อแพทย์เรียกญาติเข้าไปคุยส่วนตัว อธิบายเพียงสั้นๆ คนป่วยวัยชรา กระดูกย่อมเสื่อมสภาพ จะทำการผ่าตัดมันก็เสี่ยงเกินไป ญาติคนใดจะลงชื่อยินยอมให้หมอผ่าตัด แน่นอนว่า หลานของเธอคนโสดที่ยังมีชีวิตอยู่ขณะนี้ ไม่มีใครกล้าหาญลงชื่อยอมรับการผ่าตัด สิ่งที่เกิดขึ้นภายหลังการผ่าตัดเป็นเรื่องใหญ่

สิ่งที่คนโสดลืมนึกถึง บ้านที่พักอาศัย คงจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับรถเข็นผู้ป่วย ทางขึ้นลง ทางลาดชัน เมื่ออายุเข้าวัยเลขเจ็ดนำหน้า ที่พักชั้นที่สองที่ต้องลืมการใช้ ลืมที่จะขึ้นไปได้  ประตูห้องที่ต้องเตรียมพร้อม ที่ยึดเกาะเมื่อเกิดอุบัติเหตุ ประกันภัยเป็นเพียงทารลดภาระทางจิตใจ แต่ไม่มีโอกาสได้บางสิ่งคืนมาเหมือนเดิม มีหลายคนคิดว่า มีเงินไม่ต้องกลัวอยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องพึ่งใคร

มีเงินไม่ต้องพึ่งใคร กลัวทำไม ขออยู่โสดดีกว่า

เป็นประเด็นคำถามตอบในตัวเองของใครที่เป็นโสดหลายคน ทศวรรษที่ผ่านมาใครมีเงินไม่ต้องพึ่งใคร ไม่ต้องกลัว อยู่เป็นโสด มันพออยู่ พอกินได้ ไม่เดือดร้อน ไม่ขัดสนแต่ประการใดเพราะข้าวของ สินค้ามีการเปลี่ยนแปลงขึ้นราคาอย่างช้าๆ ห้าสิบปีที่ผ่านมาเงินเดือนแปดร้อยบาท ใช้ชีวิตอยู่ได้ สามสิบปีที่ผ่านมาเงินเดือนสองพันห้าร้อยบาทก็พออยู่ได้ เมื่อใดก็ตามเมื่อสตรีโสดก้าวไปถึงเวลาหรือทวิภพกับชีวิตของห่วงเวลานั้นจริง เงินที่คุณเตรียมไว้มากมายเพียงใดก็ตาม ย่อมจะด้อยค่าลง น่าจะเห็นบทเรียนนี้ เมื่อโลกมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว เศรษฐีในรัสเซียกลับกลายเป็นคนจนเพียงแค่พริบตา การที่ใครจะมีเงินก้าวข้ามไปถึงเวลาในอนาคตเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเหมือนของเดิม เป็นไปได้หรือที่คนรอบด้านของตัวคุณจะไม่มีความโลภ
ตัวอย่างของจริงที่เคยเห็นในขณะนี้  หญิงชราวัยแปดสิบปีที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้รับเงินจากการเกษียณอายุราชการครูด้วยเงินเดือนที่รับปัจจุบันเดือนละหนึ่งหมื่นหกพันบาท ก้าวกลับไปเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เธอได้รับเงินเกษียณอายุเพียงเดือนละหนึ่งหมื่นสองพันบาท เมื่อสิ้นชีวิตจากโลกนี้ครูชราจะได้รับเงินก้อนสุดท้าย ยังโชคเข้าข้างครูโสดวัยชราที่ใช้ชีวิตบั้นปลายในชนบทที่ห่างไกล ค่าสาธารณูปโภคไม่สิ้นเปลืองมากมาย หากคิดเพียงแค่ค่าไฟฟ้าอย่างเดียวเท่านั้นที่ต้องชำระต่อเดือน มือข้างหนึ่งที่ต้องยืนให้เจ้าหน้าที่ค่าไฟฟ้าก็ทำให้เกิดอาการสั่นมากขึ้น เมื่อสองปีที่ผ่านมา ค่าไฟฟ้าที่ต้องชำระเดือนละไม่เกินสามร้อยบาท ขณะนี้ใช้เท่าเดิมก็เพิ่มขึ้นมาเป็นเดือนละหกร้อยบาท

โรงเรียนสตรีโสดคนชรา

เริ่มมีการจัดตั้งโรงเรียนสตรีโสดคนชรา มีการแบ่งชั้นเรียนออกเป็นชั้นเรียน มีกิจกรรมให้คนชราได้ทำเพื่อผ่อนคลาย ทางจิตและทางใจ มีการก่อตั้งบ้านพักคนชรา เป็นข้อตัดสินใจให้คนโสดได้ใช้บริการ นานๆวันก็จะมีลูก หลาน คนรู้จักเข้ามาเยี่ยมเยือนให้กำลังใจในสถานที่นี้ ยังมีสตรีวัยชราหลายคนที่นั่งคิดถึงปัญหาชีวิตของเธอ น้ำตาไหลเป็นเส้นทางตรง หยดน้ำตาคล้ายสายฝน ด้วยความรู้สึกน้อยใจ จำใจต้องมาอยู่โรงเรียนแห่งนี้ ลูกสะไภ้ไม่ชอบ ลูกเขยใส่ร้าย

ให้ข้อคิดกับคนรุ่นใหม่ สาวโสดชราในอนาคต

หากสตรีโสดที่อายุย่างเข้าเลขสี่นำหน้า ย่อมจะต้องคิดและหาหนทางแก้ไข พบใครถูกใจ ถึงไม่เต็มร้อยตามที่คิด รีบแต่งงานทันที ด้วยความกลัวเมื่อได้อ่าน ได้เห็นสภาพวัยชรา มีหลายคนกับต้องพบเคราะห์กรรมเพิ่มขึ้นเมื่อมีบุตรยามอายุมาก เด็กที่เกิดมามีปัญหาซ้ำเติมชีวิตคู่ เช่นบุตรเกิดมาผิดปกติ สมองของเด็กพัฒนาช้า แต่ทั้งนีทัั้งนั้นก็ไม่แน่นอน น่าจะขึ้นอยู่กับสุขภาพมากกว่า มีบางคนเล่าให้ได้ยินและเป็นเรื่องจริง แต่งงานกับชาวต่างชาติเพราะช่วงนั้นมีเพื่อนเชียร์ในจังหวะได้ไปเรียนต่างประเทศ สักพักหนึ่งเสียงบ่นตามหลัง ไม่น่าจะหาเรื่องใส่ตัว อยู่เป็นโสดก็สบายดี พอจะมีวิธีหรือประสบการณ์ที่ทำให้สตรีโสดชราในอนาคตได้เลือกทางเดิน เมื่อก้าวเข้าถึงกาลเวลานั้น

*ไม่มีการจำกัดอายุเกษียณ มีสตรีรุ่นใหม่ยังสามารถหางานทำต่อไป ตราบเท่าที่กำลังแรงกาย สมอง สามารถทำได้ เริ่มทศวรรษนี้ มักจะเรียกว่า Start Up สำหรับเด็กวัยรุ่นยุคใหม่ ไม่ต้องไปเป็นลูกจ้าง นั่งทำงานอยู่ที่บ้านก็ทำเงินได้ เลี้ยงตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง รายได้ดี ชีวิตอิสระ รู้จักการดำเนินชีวิตดีกว่าคนรุ่นหลัง สตรีโสดชราวัยนี้มากด้วยประสบการณ์ ความสามารถเป็นข้อได้เปรียบ เมื่อใกล้เวลาที่ทำงานให้คุณเกษียณอายุ มีหลายคนไม่คิดกังวลเพราะสาวโสดวัยเกษียณถูกจองตัวจากหลายแห่งให้มานั่งเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน เฉพาะสาขา

ยังเคยเห็นประสบการณ์จริงเมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมา ชายชราวัยเกษียณอาชีพนายทหารระดับสูงที่จ้างผมเป็นที่ปรึกษา ได้รับหน้าที่เป็นกรรมการบริหารบริษัท ทำหน้าที่ดูแลงานแทนเจ้าของผู้ถือหุ้นใหญ่ เพราะเจ้าของผู้ถือหุ้นไม่มีเวลาเพียงพอ ในเวลาที่เริ่มสนิทสนมกัน คำถามที่ผมยิงตรงไปที่นายทหารระดับสูงทันที ทำไมหนอไม่ใช้เวลาหลังเกษียณอายุพักผ่อนให้สบายกับเงินเดือนๆละสี่หมื่นบาท หนุ่มน้อยอย่างผมผู้ด้อยประสบการณ์ชีวิตได้รับคำตอบ และคำสอนสั่งหลายอย่างจากท่านนายทหารอย่างไม่เคยลืมเลือนในเรื่องหลังวัยเกษียณสำหรับคนโสด   

*หาที่ดินสักแปลงหนึ่งไว้ทำสวนออกกำลังกาย เป็นที่นิยมชมชอบอย่างมากในหนึ่งหรือสองทศวรรษที่ผ่านมานี้ก็ว่าได้ หาที่ดินสักสามไร่หรือสี่ไร่ที่มีอากาศ บรรยากาศที่สงบ เงียบ น่าจะเป็นคนสตรีโสดที่มีญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงอยู่ใกล้ หลังจากเสร็จสิ้นงานวันศุกร์ ใช้เวลาขับรถไม่เกินสามชั่วโมงก็ถึงที่ดิน ในช่วงค่ำของวันอาทิตย์เดินทางกลับมาบ้านหรือคอนโดมีเนียมใกล้ที่ทำงาน ในขณะนี้ดูเหมือนจะยากลำบากในการวางแผนนี้ เพราะราคาที่ดินมีราคาสูงขึ้น หาซื้อต่อจากคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ทีสำคัญต้องมีค่าใช้จ่ายในการดูแลในขณะที่คุณทำงานปกติ แต่สิ่งที่คนโสดสตรีได้รับหลายอย่าง เช่นการออกกำลังกาย มีต้นไม้เป็นเพื่อน ได้เห็นต้นไม้โตขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเห็นต้นไม้ออกดอก ออกผล จะทำให้จิตใจเบิกบาน

*ตั้งสมาคมเพื่อนโสดสมัยเรียนมหาวิทยาลัย หลังจากมีสมาคมศิษย์เก่าของแต่ละมหาวิทยาลัยก็น่าจะมีการก่อตั้งสมาคมสตรีโสด แต่ยุคสมัยนี้มีการเปลี่ยนแปลงอยู่บ้าง หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแล้ว หลายคนเริ่มตั้งครอบครัวกันหลายคู่ เพราะมีความกลัวเรื่องเสียเวลาค้นหาพื้นฐานในชีวิตก่อนหน้า

*หาเพื่อนคุยทางออนไลน์ มีกระทู้มากมายในออนไลน์ที่เกี่ยวกับหญิงโสด ชายโสด เขียนกันอย่างดุดัน น่าขบขัน ทดลองเปิดดูได้ แต่เมื่อผู้เขียนระบายออกมาตอนนี้ ในทางกลับกันเมื่อถึงเวลานั้นขอให้หวนกลับมาดู อาจจะตลกแบบฝืดๆ แต่บางคนก็อาจจะพบเหตการณ์ตามกระทู้ เช่นเหงาบ้าง ทำไมไม่พบเนื้อคู่สักทีหนอ ขณะนี้คนโสดสตรีไม่น่าจะเหงา มีการพูดคุยหาเพื่อนทางระบบออนไลน์ได้ แต่จะคบหาจริงจังอย่างไร ก็น่าจะระมัดระวัง อย่างยิ่งกับชาวต่างชาติ ควรจะศึกษาเล่ห์เหลี่ยมโจรทางออนไลน์ไว้บ้าง หากพบคนดีน่าจะโชคช่วยยเสียมากกว่า

*หาสัตว์เลี้ยงมาอยู่เป็นเพื่อน แก้เหงา มีหลายคนทำเช่นนี้ แต่ไม่ได้คำนึงถึงความปลอดภัยของตนเองและผู้อื่น อาจจะได้รับความเดือดร้อนจากการไม่ศึกษา ขาดความรู้ สัตว์เลี้ยงให้โทษและประโยชน์

*ซื้อหุ่นยนตร์ไว้เป็นเพื่อนพูดคุยยามเหงา ในอนาคตที่อาจเป็นไปได้ ช่วงเด็กเราเห็นหนังการ์ตูนหลายเรื่อง ดูแล้วสนุกสนาน ตามจินตนาการ กลายมาเป็นคำพูดที่ว่า พูดเป็นหนังการ์ตูนไปได้ หมายถึงเป็นเรื่องเพ้อฝัน เรื่องความเจริญทางเทคโนโลยี่ที่ทันสมัยซึ่งเราได้เห็นกันในปัจจุบัน อนาคตข้างหน้ากลายเป็นเรื่องจริง นิยายหรือภาพยนตร์กลายเป็นจินตนาการที่เกิดขึ้นได้เสมอ

หากชีวิตสตรีโสดวัยชราพึ่งตัวเองได้ น่านับถืออย่างสูง

ขออยู่เป็นโสดจนตายดีกว่าที่ต้องรับเลี้ยงพี่น้อง ของสามี